किरण आणि सुहास

 Varsha Bapat your challege accepted and the same story translated in Marathi. Names changed for convenience. 

किरण एक भारतीय शास्त्रज्ञ... लाॅकडाउनमुळे अमेरिकेत अडकून आता आठ महिने पूर्ण झाले होते. भारतीय शास्त्रज्ञांची एक तुकडी आज मायदेशी परतत होती. किरणने अतिशय भावुक होऊन घरी व्हिडिओ काॅल लावला. इतके दिवस काळजीयुक्त दिसणारा सुहासचा हसरा चेहरा बघून किरणला खूप आनंद झाला. मोबाईल स्क्रीनवर सुहासचे टपटप पडणारे अश्रू पाहून किरणलाही गहिवरून आले. किरणने हसून म्हटले,"सुहास... तुझा फोन वाॅटरप्रुफ नाही आहे हं... फायनली... मी परत येत आहे. कधी एकदा तुला आणि मुलांना भेटेन असे झाले आहे..."

"Same here dear....आम्ही पण तुला बघायला आतुर झालो आहोत. तुझ्या आवडीचा मेन्यू ठरवला आहे उद्या डिनरमध्ये...", सुहासने पलिकडून एका दमात सांगून टाकले. 

"Me too... घरच्या जेवणासाठी आम्ही इकडे तरसत होतो. खास करून तुझ्या हातचं वांग्याचं भरीत आणि गाजर हलवा खाण्यासाठी मन अधीर झालं आहे माझं..."

उत्तरादाखल सुहासकडून ठेवणीतले हास्य आणि एक flying kiss येतो. 

पण आजुबाजुला सहकारी असल्याने किरणने विषय बदलला...," you know..मी खूप काय काय interesting गोष्टी आणल्या आहेत. काव्यच्या आवडीनिवडी तुझ्यासारख्या आहेत म्हणून काव्यला fashionable items...Harsha  is like me...त्यामुळे खूप सारी पुस्तकं आणि gadgets..." मुलं ते ऐकून  आनंदाने उड्याच मारू लागतात 

"आणि मला?", सुहासने विचारले.

" तुला "मी स्वतः"... just kidding... I know your gardening hobby...मी खूप gardening tools घेतली आहेत... तुला खूप आवडतील. चल... आता फोन बंद करायला हवा. Bye..love you."

विमान आकाशात झेपावते...

किरणला आठ महिन्यांनंतर मिठी मारताना सुहास आणि मुलांचा आनंद शिखरावर पोहोचलेला असतो.

...आनंदाचे अश्रू आणि गहिवर ओसरल्यावर किरण आपली बॅग उघडते आणि मुलांना आणि नवऱ्याला  आणलेल्या वस्तू देते. सुहासने त्याचं कौशल्य वापरून बनवलेल्या खास पदार्थांची गर्दी असलेलं जेवण जेवत सगळे हास्यविनोदात बुडून जातात.  

गोष्टीचे नाव: चौकटीपलिकडला आनंद!

सुकृता पेठे